Çocuk evde aileyi tamamlar, özellikle kırsal kesimde küçükken aileye maddî katkı sağlar, büyüyünce de yaşlılık güvencesidir, aynı zamanda statü kaynağıdır.
"Çocuklu ev pazar, çocuksuz ev mezar".
"Çocuksuz kadın meyvesiz ağaç gibidir".
"Çocuk evin meyvesidir".
"Oğlanı kızı olmayan avrattan, eski hasır yeydir".
"Evlâdı olmayanda merhamet olmaz".
Geleneksel Türk toplumunda çocuksuz ev düşünülemez.Evlilik çocuk sahibi olmakla bir tutulur
Çocuk sahibi olmamak bir eksikliktir ve sorumlusu kadındır.Bu eksikliği gidermek için her yola başvurulur.(kocakarı ilaçları,türbe ziyaretleri vb.)
Erkek çocuğa sahip olmak ayrıcalık ve zorunluluktur.Bunun da sorumlusu kadındır.Bunun için de çeşitli önlemler alınır.
"Çok çocuk anayı şaşkın, babayı düşkün eder".
"Evlâdın varsa başında derdin var".
"Çocuk büyütmek taş kemirmek".
"Çocuk isteyen belâsını da istemek gerek".
"Evlâdın varsa bin derdin var, evlâdın yoksa bir derdin var".
"Evlâdın var mı derdin var".
Gebelikte sağlıklı çocuğa sahip olabilmek için geleneksel önlemler alınır.
Çocuğun doğumuna önem verilir.Nazardan koruyucu önlemler alınır.Çocuk görme ziyaretlerine gidilerek hediyeler verilir.
Çocuğun büyüme ve gelişimi ile ilgili sorunlar doktordan önce geleneksel yöntemlerle çözülmeye çalışılır.Örneğin çocuğun konuşması gecikmişse muska yazdırılır
Çocuklar içinde de kız çocuğun değeri düşüktür, çünkü ele gidecektir. Erkek çocuğun değeri yüksektir, çünkü ondan beklentiler çoktur; hem baba adını, soyunu ve ocağını sürdürecek, hem de anne babaya statü kazandıracaktır.
"Kız yükü tuz yükü":
"Kız doğuran tez kocar".
"Kız evde olsa da elden sayılır".
"Oğlan doğuran övünsün, kız doğuran dövünsün".
"Oğlanı her karı doğurmaz, er karı doğurur".
"Oğlandır oktur, her evde yoktur".
Torunda bile "Oğlanınki oğul balı, kızınki bahçe gülü" olarak nitelendirilir.
Çocuklar sevilir,öpülür,ninniler söylenir,korunur,abartılı sözler söylenir(kurban olduğum,yoluna öldüğüm gibi)
Anne babaların yanında çocukların sevilmesi ayıplanır.
Sevginin yanı sıra özellikle daha büyük çocuklara kızgınlık anında nefret içeren sözcükler ve beddualar söylenir,sıkça dövülür.
Yaramaz çocuklar babayla,umacılarla,çingenelerle korkutulurlar.
Kız çocuklar erken yaşta eve kapatılırlar.İlkokula gönderilmez ya da bitirmeden okuldan alınırlar.
Küçük çocuklar ve özellikle erkek çocuklar üzerinde denetim zayıftır.
Çocukları yalnız anne,babanın değil tüm köy yetişkinlerinin terbiye etme hakkı vardır.
Geleneksel Türk toplumunda çocuklar korkutularak,sindirilerek ve dövülerek büyütülür.Merakları ve özgür davranışları engellenir.Uslu ve söz dinler olmaları girişken olmalarından önde tutulur.
